رویکرد قرآن در مواجهه با آسیب های اجتماعی جوانان

دوران جوانی از نگاه قرآن‌کریم دارای ویژگی‌هایی منحصر به فرد است که بی‌توجهی به آن، موجب آسیب‌های فراوان و گاه جبران ناپذیر در زندگی آینده انسان می شود. غرض از این پژوهش، شناخت روش قرآن در مواجهه با دوران جوانی و آسیب‌های آن می‌باشد. این مقاله به روش توصیفی-تحلیلی به این موضوع می‌پردازد. لذا تقویت باورهای اعتقادی و همچنین کنترل و نظارت رفتارهای او از جمله مسائلی است که مورد توجه جدی در قرآن می‌باشد. برای پیشگیری از آسیب‌های این دورة حساس، قرآن با مقاوم سازی جوان از طریق فراهم آوردن قدرت مواجهه با مسائل از طریق تقویت باورها (ایمان) از یک سو، و نیز دعوت به تقوی از سوی دیگر، نقش بی بدیل خانواده را مورد توجه قرار داده است. ضرورت کنترل‌های درونی و بیرونی، انتخاب همنشین خوب، به همراه مراقبت‌های دوران رشد، خوف و خشیت از خدا، رویکردی از قرآن است که در این مقاله به آن پرداخته می‌شود.